tag:blogger.com,1999:blog-49853806454400151742024-03-06T09:42:16.861+04:00Georgian ArtKIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comBlogger99125tag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-81115044798482559172015-02-23T14:51:00.004+04:002015-02-23T17:38:16.836+04:00<a href="http://www.radiotavisupleba.ge/archive/giorgi_maisuradze/20140401/1022/3492.html" target="_blank">http://www.radiotavisupleba.ge/archive/giorgi_maisuradze/20140401/1022/3492.html</a>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-4032700259914994242014-12-29T18:47:00.003+04:002014-12-29T18:51:20.413+04:00<blockquote class="tr_bq">
<blockquote class="tr_bq">
Все главное в нашей жизни - из нашего детства. Все главное в нашем детстве - из нашей семьи. Все главное в родителях - это их культура. Вот почему культура - это судьба.</blockquote>
Андрей Кончаловский</blockquote>
KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-70697312493255216802014-04-09T13:36:00.003+04:002014-04-09T13:40:00.540+04:00ძალიან საინტერესო სტატია სულის ყოფიერებაზე და იერონიმუს ბოსხზე<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2gWXgkAc-b6Ym8Dl9FEjnTYZBMoiQ9AJdSRotQYuOtQvfZMoa0mPHKN3FLq4XL5KVScvpaiYQ0tiWGpVHlXkIZmHuXZFXIQyt3dHLUKbfcW2YxRPMtuK484ZMUtlMJuxZDEuA5PZQQQ6Y/s1600/hieronymus_bosch_oltarz_epifanii_cz_srodk_1510.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2gWXgkAc-b6Ym8Dl9FEjnTYZBMoiQ9AJdSRotQYuOtQvfZMoa0mPHKN3FLq4XL5KVScvpaiYQ0tiWGpVHlXkIZmHuXZFXIQyt3dHLUKbfcW2YxRPMtuK484ZMUtlMJuxZDEuA5PZQQQ6Y/s1600/hieronymus_bosch_oltarz_epifanii_cz_srodk_1510.JPG" height="320" width="254" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<h4 style="color: #330000;">
<a href="http://www.nplg.gov.ge/gsdl/cgi-bin/library.exe?e=d-01000-00---off-0period--00-1--0-10-0--0-0---0prompt-10--.%2e-4----4---0-1l--11-en-10---10-preferences-50--00-3-help-00-0-00-11-1-0utfZz-8-00-0-11-1-0utfZz-8-00&a=d&c=period&cl=CL4.6&d=HASH016d09ca2292d189cd7337ec.12">იერონიმუს ბოსხი Epiphany (ფრაგმენტი)</a></h4>
KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-32151632318497742562014-02-05T23:50:00.004+04:002014-02-05T23:52:12.390+04:00<blockquote class="tr_bq">
<a href="http://surfingbird.ru/surf/dqMgC0C69"><span style="font-size: large;">«Философия — это сознание вслух»: интервью Мераба Мамардашвили журналу «Юность» 1988 года</span></a></blockquote>
KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-13567428152956612542014-01-24T17:28:00.003+04:002014-01-24T17:30:40.122+04:00<h1 class="post-title page-title" style="color: #555555; font-family: 'Open Sans', sans-serif; line-height: 36px; margin: 0px 0px 0.25em;">
<a href="http://arilimag.ge/%E1%83%98%E1%83%9D%E1%83%A1%E1%83%98%E1%83%A4-%E1%83%91%E1%83%A0%E1%83%9D%E1%83%93%E1%83%A1%E1%83%99%E1%83%98-%E1%83%A5%E1%83%94%E1%83%91%E1%83%90%E1%83%97%E1%83%90-%E1%83%A5%E1%83%94/"><span style="font-size: large;">იოსიფ ბროდსკი – ქებათა ქება მოწყენილობას</span></a></h1>
<div>
<br /></div>
<div>
სრულიად ფანტასტიკურია! ძლივს გავიგე რა მოწყენილობა მჭირს უკვე კარგა ხანია!-))</div>
KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-74810272383918712082014-01-12T19:17:00.000+04:002014-01-12T19:18:09.728+04:00დავით კლდიაშვილის "რისხვა"<br />
<a href="http://lib.ge/book.php?author=91&book=405">http://lib.ge/book.php?author=91&book=405</a><br />
<br />
ეს მოთხრობა კარგად მიესადაგება საქართველოში ამჟამად არსებულ, ზედმეტად ეგზალტირებულ, ფანატიზმისკენ მიდრეკილ ეკლესიურობას.KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-70723329193412006622014-01-05T00:24:00.001+04:002014-01-05T00:26:21.681+04:00<h2 style="font-family: monospace; white-space: pre;">
Сельма Лагерлеф. Чудесная свеча</h2>
<a href="http://lib.ru/TALES/LAGERLEF/swecha.txt">http://lib.ru/TALES/LAGERLEF/swecha.txt</a><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: monospace; white-space: pre;"><br /></span>
</span><span style="font-family: monospace; font-size: large; white-space: pre;">მოთხრობა ბევრ რამეზე ერთდროულად... </span>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-21876044975954797192014-01-04T22:46:00.001+04:002014-04-09T15:03:05.989+04:00რაფაელის საფლავი რომის პანთეონში<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-eeoYWrg9_SzE7xErmbvqXAlqsA_otq2qDCXbVmtkxUy3e-CJsVjXLHPwoHwI-_UY9HjRuA6LfsUi85HNZiFsQdKJ9vPBp2HIQ3P2dJH3NmsfLLecJsM4CB9mNtLlNPUbkyC38jSR5BKs/s1600/Pantheon-raphaels-tomb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-eeoYWrg9_SzE7xErmbvqXAlqsA_otq2qDCXbVmtkxUy3e-CJsVjXLHPwoHwI-_UY9HjRuA6LfsUi85HNZiFsQdKJ9vPBp2HIQ3P2dJH3NmsfLLecJsM4CB9mNtLlNPUbkyC38jSR5BKs/s320/Pantheon-raphaels-tomb.jpg" height="320" width="221" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhklxGMzUX6w_7qChHQpZsC9OPgHWEJizM8_ZYMNgaYztK9MlTsDSSqVqdLzxbX_PK-XdWiG3MMnmaS8YU8TLNbdFSlFmVg-ytUWBWKntYGhYzjwM0j09z2VHCFCbOna5pkkiEcDX1n8u1Z/s1600/DSC_0849.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhklxGMzUX6w_7qChHQpZsC9OPgHWEJizM8_ZYMNgaYztK9MlTsDSSqVqdLzxbX_PK-XdWiG3MMnmaS8YU8TLNbdFSlFmVg-ytUWBWKntYGhYzjwM0j09z2VHCFCbOna5pkkiEcDX1n8u1Z/s320/DSC_0849.jpg" height="212" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
წარწერა საფლავზე:<br />
<b>"ეს რაფაელის საფლავია, სანამ ცოცხლობდა დედაბუნებას ეშინოდა, დამამარცხებსო,</b><br />
<b>ხოლო როს მოკვდა, შიშობს არ მოვკვდეო მეც მასთან ერთად."</b>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-18590789604794641052012-05-21T14:48:00.000+04:002012-10-20T19:36:40.830+04:00ბუსი გოგო<div style="text-align: justify;">
რა უცნაური ბედი აქვს ზოგიერთს, დაგებედება ადამიანს რაღაც და მორჩა! მთელი ცხოვრება ერთ ამბავს გავს, ერთი და იგივე ხდება თითქოს შენს თავს. ცხოვრებაში შეიძლება ერთი სიხარული, ან ერთი ტკივილი გქონდეს და მთელი ცხოვრება ეგ იცოდე მხოლოდ, მაგრამ თავი ძალიან ბედნიერი ან ძალიან უბედური გეგონოს... ისედაც, ბედი ყველაფერს განსაზღვრავს, თვით ისეთ უმნიშვნელო რამესაც, როგორიცაა სამკაულების ქონა-არქონა. აი, მაგალითად, ჩემი ბუსი; არასოდეს ჰქონია “ბედი სამკაულებში”, როგორც თვითონ ამბობდა, ჩვეულებრივ, კარგავდა, ან ჰპარავდნენ ძვირფას სამკაულებს. ერთხელ მოსამსახურემ გაქურდა, ერთხელ შორეულმა ნათესავმა, სტუმარსაც კი წაუყოლებია თურმე ხელს თუკი რამ დარჩენოდა ბუსის სამკაულად წოდებული, ამიტომაც დიდად არ უყვარდა ჩემს ბუსის სამკაულები, ოქრო და ძვირფასი თვლები, იმედგაცრუებასა და ტკივილს ახსენებდა მუდამ. ერთდერთი რაც შემორჩა, ამეთვისტოსთვალიანი ოქროს საყურე იყო და სერდოლიკისთვლიანი გულსაბნევი, ისიც იმიტომ “სიბერეში ვიყიდე და დაკარგვა ვერ მოვასწარიო”, ამბობდა. თუმცა გულსაბნევი მაინც ჰქონდა რამდენიმე წელი დაკარგული და სულ იმას მისტიროდა. გაახსენდებოდა ამჯერად უკვე შემთხვევით დაკარგული გულსაბნევი და მოჰყვებოდა ყოველ ჯერზე სამკაულების პარვა-ფანტვის გრძელ ამბავს. მერე ერთხელ კარადაში შემთხვევით იპოვა სერდოლიკიანი გულსაბნევი და ვერ წარმოიდგენთ, როგორ გაუხარდა! მაშინვე გულზე მიიბნია და მას შემდეგ უკანასკნელი წლები აღარც მახსოვს მის გარეშე, ხან კაბაზე ებნია, ხან თავშალზე. იმ დღესაც ეკეთა გულსაბნევი თეთრ ჟაკეტზე, ოდნავ ცერად ჰქონდა მიბნეული გულისპირზე, როგორც უყვარდა ხოლმე... </div>
<div style="text-align: justify;">
მე გვიან მივედი და არ მინახავს როგორ იწვა ბუსი აბაზანაში იატაკზე, მე რომ მივედი ბუსი უკვე დარბაზში იყო, თეთრი ავეჯით მორთულ დარბაზში, რომელიც ასე ძალიან უყვარდა. ლენინგრადიდან 30 წლის წინ ჩამოტანილი თეთრი ავეჯი ბუსის სიამაყე იყო, მისი ცხოვრების, ალბათ, ერთ-ერთი მთავარი შენაძენი, რომელიც არავის მოუპარავს. ჰოდა, მე რომ მივედი, ჩემი ბუსი უკვე თეთრავეჯიან დარბაზში იწვა. “ბალზამშჩიკიც” მალე მოვიდა. სიმპათიური კაცი იყო, ევროპული იერი ჰქონდა. ხან ქვაბი მოითხოვა, ხან მაკრატელი, მალე მორჩა საქმეს და წავიდა. მისი წასვლის შემდეგ ბუსის სამკაული ვეღარ ვნახეთ. კარგა ხანი არ ვიჯერებდით, ყველაფერი გადავქექეთ, დედაჩემმა ნაგვის ბუნკერშიც კი ეძება უკვე გადაყრილ ნივთებს შორის ვერცხლის უბრალო სამკაული სერდოლიკის თვლით, მაგრამ ვერ იპოვა, ვეღარ ვნახეთ...</div>
<br />
რა უცნაური რამეა ბედი...<br />
ბუსის სამკაულის ამბავი რომ სცოდნოდა “ბალზამის კაცს”, დარწმუნებული ვარ, იმ გულსაბნევს არ წაიღებდა.<br />
<br />
ამ ამბით თითქოს, კიდევ ერთხელ “მოვკალი” ბუსი გოგო, სხვა დროს უფრო “გავაცოცხლო” იქნებ.KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-58790716820929339962012-04-30T22:21:00.002+04:002012-04-30T22:21:50.568+04:00<b>"ოცნება ჯილდო იყო, რომელსაც ცხოვრებასთან შეგუებულ ადამიანს აძლევდა ღმერთი"</b><br /><br />ოთარ ჭილაძე<br /><br />თან ვეთანხმები ამ ნათქვამს და თან არა... მაგრამ ამ კაცს იმდენი კარგი რამე აქვს ნათქვამი, რომ... პატარა და "ჩრდილქვეშმყოფი" ერი ვართ, თორემ ოთარ ჭილაძეს ნობელის პრემია არ უნდა ჰქონდეს მიღებული?!KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-22977985263663579232012-04-01T23:10:00.002+04:002012-04-01T23:13:29.645+04:00<p><strong>„Some people would rather die than think. In fact, they do“.</strong></p><p align="right"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Bertrand_Russell">Bertrand Russell</a></p>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-75653308998391906782012-03-10T23:56:00.010+04:002012-03-11T00:15:55.980+04:00პარიზული კაფეები<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ3SuICHw3aN8MuPPHhVLu4u2khXyuxYC4dxgdEUboGuTaFz1DWH-luluSY8tzPS36N3vWcRgmMxlr8sv9ROvGeWDjOW5pUJCpJhhlEZOAEdmQr23VaqC0n2rh14X6WoKdd0C2qvOME5Os/s1600/DSC08935.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ3SuICHw3aN8MuPPHhVLu4u2khXyuxYC4dxgdEUboGuTaFz1DWH-luluSY8tzPS36N3vWcRgmMxlr8sv9ROvGeWDjOW5pUJCpJhhlEZOAEdmQr23VaqC0n2rh14X6WoKdd0C2qvOME5Os/s320/DSC08935.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718364189408882642" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVbe-bk_0SgoQVSB2n14adANlecH2i_Qs-_CeXLAlKGGINzefR-cWBWwuDzBtMpXa_E-6KlZ-9sTpYY3iylLAGWdAN1aTnlkgaj_uSO0bgHWgiPNWyOKTUzuivhxnioh-owsG-cmjPTLmr/s1600/DSC08962.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVbe-bk_0SgoQVSB2n14adANlecH2i_Qs-_CeXLAlKGGINzefR-cWBWwuDzBtMpXa_E-6KlZ-9sTpYY3iylLAGWdAN1aTnlkgaj_uSO0bgHWgiPNWyOKTUzuivhxnioh-owsG-cmjPTLmr/s320/DSC08962.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718363831966457074" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_FDDSwOvxfkTjvm8S8Q4FXnL0_aSlMN6S2nvIM7-7ytrocCCcKv51IiazpEKjUJrsXJFWkrzJ1n8RTJjm9LHXI39kRGqW4PqsElG0oR3b8uvAKe0q206leYtn_jyhyYN4h2PSfBxjFjAE/s1600/DSC08964.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_FDDSwOvxfkTjvm8S8Q4FXnL0_aSlMN6S2nvIM7-7ytrocCCcKv51IiazpEKjUJrsXJFWkrzJ1n8RTJjm9LHXI39kRGqW4PqsElG0oR3b8uvAKe0q206leYtn_jyhyYN4h2PSfBxjFjAE/s320/DSC08964.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718363480769499426" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIsmaeDo7kwlwT4qg8WNGReDOBRdrnco7GPzVxY3W2cA6N-VeemYzeQIwbf-muwb_BZx02PdbrAVMmYB15o4Sror4peNmkeLhJufWy4m6y6G8KpdGgOjdVHOjtK4PpGUmQo_dnImfJt0rQ/s1600/DSC08963.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIsmaeDo7kwlwT4qg8WNGReDOBRdrnco7GPzVxY3W2cA6N-VeemYzeQIwbf-muwb_BZx02PdbrAVMmYB15o4Sror4peNmkeLhJufWy4m6y6G8KpdGgOjdVHOjtK4PpGUmQo_dnImfJt0rQ/s320/DSC08963.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718363021369915186" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBDerCOXrNAYb-facGmLjVXKI9eBHnVhIqt9FnCwB7vBVxdd1ewV_Bl_xQ1l5qaS67oDjnFmo24fALO5EYqDpSC83r_24XrXUrYog4KNLt88iXcRoMptM2ATtRDAZFx0yQYA6r41oRqJKT/s1600/DSC08958.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBDerCOXrNAYb-facGmLjVXKI9eBHnVhIqt9FnCwB7vBVxdd1ewV_Bl_xQ1l5qaS67oDjnFmo24fALO5EYqDpSC83r_24XrXUrYog4KNLt88iXcRoMptM2ATtRDAZFx0yQYA6r41oRqJKT/s320/DSC08958.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718362423446752914" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWEMf54FWfJwgMA8mze3gH38ghIhLDOJ1QTd5heIlQ5g9cwq9MA07Cbgo2o3TVSQWUi6xcD6R9a2glN7_uxlQ2Xjl24AonZ5kB8B4h12gb-RKzB9Y92n2YYCM2-vAx-tmhHf_1eLXXt6A-/s1600/DSC08978.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWEMf54FWfJwgMA8mze3gH38ghIhLDOJ1QTd5heIlQ5g9cwq9MA07Cbgo2o3TVSQWUi6xcD6R9a2glN7_uxlQ2Xjl24AonZ5kB8B4h12gb-RKzB9Y92n2YYCM2-vAx-tmhHf_1eLXXt6A-/s320/DSC08978.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718361989002415266" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEOo7shBZmYK8luJuQNRuaNEATjMVx_dKjmpemXgoGpc3_sa23UVxmuCtW2_fil3y65riBg6LSGBZdsL8K-Hg2UNOxkWtS7QbF_O41khoKhMrruw7h60CcUQCf7RcZcfiWmSZYPhNPnzZ5/s1600/DSC08983.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEOo7shBZmYK8luJuQNRuaNEATjMVx_dKjmpemXgoGpc3_sa23UVxmuCtW2_fil3y65riBg6LSGBZdsL8K-Hg2UNOxkWtS7QbF_O41khoKhMrruw7h60CcUQCf7RcZcfiWmSZYPhNPnzZ5/s320/DSC08983.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718361590090375698" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2O9hIWBtvjSh7G4QrRv1K_6jFwg3LU1pYPvIUbSJXDiDsHsAAedSPEX1iHkCMbQt0GjvSn71sWcKWj-z_Kdy_yOn21SmEZRHO1dzPeYC24kezQks9UJFqEOkZORuKj7FNSAf2EIouJCHj/s1600/DSC08931.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2O9hIWBtvjSh7G4QrRv1K_6jFwg3LU1pYPvIUbSJXDiDsHsAAedSPEX1iHkCMbQt0GjvSn71sWcKWj-z_Kdy_yOn21SmEZRHO1dzPeYC24kezQks9UJFqEOkZORuKj7FNSAf2EIouJCHj/s320/DSC08931.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718361130270382834" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQFWkwMEGHz1OC83VOXtixcCnsJ4mkCflMlPjEZHooLBRUmae_Ho927gILUZosTdRFVhSxGL9Ax44WZVkwO4rSCLGD5qhzZjYfjX6MAd-ryJIkPwP6iWiyq7P6LVgSgXp6gN86eS6ptjq2/s1600/DSC08984.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQFWkwMEGHz1OC83VOXtixcCnsJ4mkCflMlPjEZHooLBRUmae_Ho927gILUZosTdRFVhSxGL9Ax44WZVkwO4rSCLGD5qhzZjYfjX6MAd-ryJIkPwP6iWiyq7P6LVgSgXp6gN86eS6ptjq2/s320/DSC08984.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5718360736107778882" border="0" /></a>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-20797979274147620332012-02-10T14:42:00.005+04:002012-02-10T14:45:03.311+04:00<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:donotshowrevisions/> <w:donotprintrevisions/> <w:donotshowmarkup/> <w:donotshowcomments/> <w:donotshowinsertionsanddeletions/> <w:donotshowpropertychanges/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>RU</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> <w:usefelayout/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--><div style="text-align: justify; font-weight: bold;"><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;">«Сам разум считается утонченной формой статической энергии,</span></span><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;"> из которой рождается деятельность под названием</span></span><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;"> "мысль" — динамическая фаза разума. Разум — энер-</span></span><br /><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;"> гия статическая, мысль — динамическая; это две фазы</span></span><br /><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;"></span></span></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify; font-weight: bold;"><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;"> одного явления».</span></span><br /><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;"></span></span></div><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;"><br /></span></span><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:donotshowrevisions/> <w:donotprintrevisions/> <w:donotshowmarkup/> <w:donotshowcomments/> <w:donotshowinsertionsanddeletions/> <w:donotshowpropertychanges/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>RU</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> <w:usefelayout/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--><span class="FontStyle91"><span style="font-size:9pt;"><span style="font-weight: bold;">Кеннет Уокер</span> </span></span><br /></div>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-81905577084996148262012-01-20T01:23:00.003+04:002012-01-21T18:18:44.390+04:00<div style="text-align: justify;"><blockquote></blockquote>"ვისაც აქვს მარადიულის, მთავარის, უმაღლესის, უკეთესის ხსოვნა-სარჩული, ამით შინაგანი სისავსე-სიმაძღრე - ის აქაურობაში არ კარგავს ღირსებას, გონებას; არ ხარბდება, არ წვრილმანდება; არ გამოედევნება და არ გააფთრდება აქაურ ფასეულობებზე, არ მოეშლება გაჭირვებით სახე; - დაახლოებით ასე რომ წარმოვიდგინოთ: - აი, ოჯახი ან ადამიანი, რომელსაც რაღაც მიზეზთა გამო მოუხდა სადღაც გაჩერება (მგზავრობისას) ხრიოკ, უბადრუკ, მწირ ადგილას, მატარებელში, სადაც ცუდი პირობებია; ხოლო მას იქ, საიდანაც არის, საიდანაც მოდის და მიდის, აქვს უმშვენიერესი სასახლე, მზიანი ნათელი სარკმლებით, სურნელოვანი ოთახებითა და დახვეწილი საგნებით; სპეტაკი, ფუშფუშა ლოგინი, ყვავილები, ვარდები, შრიალა ხეები, ნათელი ხეივნები, მხიარული მწერ-ბზუილა ბაღები; - ის გაცოფებული არ მივარდება რაღაც პლასტმასის კოვზსა თუ რაღაც სხვას, რომელსაც უკვე რამდენიმე ჩაფრენია და თავისკენ ქაჩავს, ან გაყვითლებულ, აშმორებულ, საეჭვოდ გარეცხილ თეთრეულისათვის თუ კუპეში უკეთესი ადგილისათვის არ გაავდება და არ დაიწყებს ბრძოლას და კბენას; არ დახარბდება უბადრუკი ხედის დასანახად მაინცდამაინც ფანჯარასთან დაიკავოს ადგილი, - მას ნამდვილი სიმშვენიერის ხსოვნა ავსებს."<br /><br /><div style="text-align: right;">ესმა ონიანი<br /></div></div>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-82268674386940668872011-12-16T22:55:00.009+04:002016-02-01T14:59:17.448+04:00ვარიაციები თემაზე "ანდაზა"-)))სხვა სხვის ომსა ნუ სარდლობო.<br />
სხვის ომში თავი სარდალი ნუ გგონიაო.<br />
სხვის ომში თავი სარდალი მხოლოდ ბრიყვს ჰგონიაო.<br />
<br />
ბოლოს ის იცინის, ვინც ბოლოს წინას სიცილს დაელოდებაო.<br />
<br />
კომბოსტო მაინც უნდა იყო, რომ თავი კიტრი გეგონოსო.<br />
<br />
ვისაც სხვა უყვარს, იმას თავიც ეყვარებაო.<br />
<br />
თუ გინდა თავი კარგად გაიცნო, ვინმე უნდა შეიყვაროო.<br />
<br />
თუ ბოროტებას “არა” არ უთხარი, ის სულ “კის” გეტყვის და წარწყმდებიო.<br />
<br />
ვინც მტერში მოყვარეს ეძებს, ორგულია, ვინც პოულობს კიდევ უარესიო.<br />
<br />
“რასაცა გასცემ შენია” და ამას ბიძინას თქმა არ უნდაო.<br />
<br />
-)))KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-47724229292954236342011-11-30T00:12:00.005+04:002011-11-30T00:23:57.200+04:00კოჯორი გუშინ წინ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbGCniQyqcEN1Y2wrpvc3z9ctvgvbaaG43czDsjr9Da2JUk_yEuwCsshw7nlkw20bksBR4tcl5m6DR8L7f_yFivc7DJE60OGdkHm0ieQUGNZah6CYot4cEu2DznCwoe48bRBEe7qUCDCUn/s1600/DSC08170.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbGCniQyqcEN1Y2wrpvc3z9ctvgvbaaG43czDsjr9Da2JUk_yEuwCsshw7nlkw20bksBR4tcl5m6DR8L7f_yFivc7DJE60OGdkHm0ieQUGNZah6CYot4cEu2DznCwoe48bRBEe7qUCDCUn/s320/DSC08170.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5680515751409177858" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj84nD1a7rshfxZ40TlwkW_p1vAIrBDiTo7QGDiKUEKKg2I_-UTTjOmRAe7n-8GGHmF2f4EsbvwwSINbJqhJ6MWqtnkZ0PvNJL96eSZ7jq9Ga7oGd9o4LWpj9frNImh0cJUmNVBDn8NZ_pC/s1600/DSC08199.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj84nD1a7rshfxZ40TlwkW_p1vAIrBDiTo7QGDiKUEKKg2I_-UTTjOmRAe7n-8GGHmF2f4EsbvwwSINbJqhJ6MWqtnkZ0PvNJL96eSZ7jq9Ga7oGd9o4LWpj9frNImh0cJUmNVBDn8NZ_pC/s320/DSC08199.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5680515380083049506" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLuPCxdkNu8dN4uFiuqjKdO5hkPZsLG3jHafvAg3rJF1XR5Brt5S_xZ1ib4cU8tFjkqjO_ITJETVe0VH65oy212g2Y_dBUKpwTJ-X52VOja1SGDTTe_2sKnnuVvXpaHnpz1D4HDAHoaO_M/s1600/DSC08218.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLuPCxdkNu8dN4uFiuqjKdO5hkPZsLG3jHafvAg3rJF1XR5Brt5S_xZ1ib4cU8tFjkqjO_ITJETVe0VH65oy212g2Y_dBUKpwTJ-X52VOja1SGDTTe_2sKnnuVvXpaHnpz1D4HDAHoaO_M/s320/DSC08218.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5680514849821616658" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqWpu3pbc6hLMxf_Y8qmmeeSZKghA_7DtTS7uxAtN-0ThWI_hod61s_PMfBRk8SOXlL4vW4yrjs1ZHcVFfcdZyfTa50HZ2Vs8GpNY_mBP9LXmJVAzGdStjT6nJR68vcdf1I6FfBCm3hpS0/s1600/DSC08194.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqWpu3pbc6hLMxf_Y8qmmeeSZKghA_7DtTS7uxAtN-0ThWI_hod61s_PMfBRk8SOXlL4vW4yrjs1ZHcVFfcdZyfTa50HZ2Vs8GpNY_mBP9LXmJVAzGdStjT6nJR68vcdf1I6FfBCm3hpS0/s320/DSC08194.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5680514386608657602" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3-UU66ve5VWcYS4_JSnpo_gxIee2NDNzxkyJEcPqbtOaOIxZxIw0O-sIydlTCKGNZVeqO8n-tEtNr78fFg1stOGHzSbArIgTWuY1z3RrsYIu2_lG2e6LYw0hCjlS6O8KLnInCT_ePrBjo/s1600/DSC08174.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3-UU66ve5VWcYS4_JSnpo_gxIee2NDNzxkyJEcPqbtOaOIxZxIw0O-sIydlTCKGNZVeqO8n-tEtNr78fFg1stOGHzSbArIgTWuY1z3RrsYIu2_lG2e6LYw0hCjlS6O8KLnInCT_ePrBjo/s320/DSC08174.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5680513873423286546" border="0" /></a>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-19240106774849911562011-10-28T15:06:00.003+04:002011-10-28T18:55:25.087+04:00ბრეიგელის ტიპაჟი შუა თბილისში-)))<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6cnjudJVZyHGUW6Kf0KYF9mjuqgyFpeuX4wrRlNzKv5W3W0hXYfFLyb_sCByCQ7sFbVlfwIFaKUCHgypRft44cFZ6A8yv8_SFjRhSaNXuNoDzRFIR0RCPOQaA1QVcrjZtkooZuIh-P8bb/s1600/DSC09471.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6cnjudJVZyHGUW6Kf0KYF9mjuqgyFpeuX4wrRlNzKv5W3W0hXYfFLyb_sCByCQ7sFbVlfwIFaKUCHgypRft44cFZ6A8yv8_SFjRhSaNXuNoDzRFIR0RCPOQaA1QVcrjZtkooZuIh-P8bb/s320/DSC09471.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668498111360311090" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaB10p1sLNf6_IjHvs9ENBjFUnR_0VTTEtlBLbVzGef-oTAoG5-TaDbI-im6aH_b1FTRRasJFN3CJM7prl3k_kK2CgWKMIdJJNkSlWpVSRP0ZjWGfs3x9KSOsvBSAdrs8J2yvGRZun8N8B/s1600/DSC09472.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaB10p1sLNf6_IjHvs9ENBjFUnR_0VTTEtlBLbVzGef-oTAoG5-TaDbI-im6aH_b1FTRRasJFN3CJM7prl3k_kK2CgWKMIdJJNkSlWpVSRP0ZjWGfs3x9KSOsvBSAdrs8J2yvGRZun8N8B/s320/DSC09472.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668498008247866658" border="0" /></a>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-50724970787855504952011-10-04T11:36:00.002+04:002011-10-04T11:41:29.754+04:00<div style="text-align: left;"><strong>გათენდა. ცეცხლის მზე აენთო, აცურდა... </strong><strong></strong><br /><strong></strong></div><strong></strong><strong>დროშები ჩქარა! </strong><strong><br /></strong><strong></strong><strong>თავისუფლება სულს ისე მოსწყურდა, </strong><strong><br /></strong><strong></strong><strong>ვით დაჭრილ ირმების გუნდს - წყარო ანკარა... </strong><strong><br /></strong><strong></strong><strong>დროშები ჩქარა! </strong><strong><br /><br /></strong><strong></strong><strong>დიდება ხალხისთვის წამებულ რაინდებს, </strong><strong><br /></strong><strong></strong><strong>ვინც თავი გასწირა, ვინც სისხლი დაღვარა. </strong><strong><br /></strong><strong></strong><strong>მათ ხსოვნას ქვეყანა სანთლებად აინთებს... </strong><strong><br /></strong><strong>დროშები ჩქარა! </strong><strong><br /><br /></strong><strong></strong><strong>დიდება, ვინც კიდევ გვაბრძოლებს იმედით, </strong><strong><br /></strong><strong>ვინც მედგრად დახვდება მტრის რისხვა-მუქარას... </strong><strong><br /></strong><strong></strong><strong>გათენდა! შეერთდით, შეერთდით, შეერთდით! </strong><strong><br /></strong><strong></strong><strong>დროშები, დროშები... დროშები ჩქარა! </strong><strong><br /><br /></strong><div style="text-align: justify;"><strong><span style="font-weight: normal;">ამ ბოლო დროს, რატომღაც ძალიან ხშირად მახსენდება გალაკტიონის ეს ლექსი... არ ვიცი რისი ბრალია, ალბათ, აქ პათეტიკას ნიჭიც რომ ახლავს, ის მიხარია, თორემ დამღალა ამ უნიჭო და ყალბმა პათოსმა ყველგან და ყველაფერში დღეს ჩვენს ქვეყანაში...</span></strong><br /><strong></strong></div>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-82890277071010786072011-09-21T17:40:00.003+04:002011-09-21T17:45:06.627+04:00ნიკორწმინდის ტაძრის რელიეფები. ვარსკვლავისებური კამარა დასავლეთ კარიბჭეში. XI ს.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpiOLAFbSiK_hvzaGVxH7B0tZSPR9mvtLNdNPdTY0MQ9dAxUGd9qwrbNN-wQhEJO92IIvjVwi6db07baxRqbKy48GMBPSzpBtFW1gHQ1mDzeKt4tyV3H9hjjocIwTRBP73E-_IrqFmBa1p/s1600/IMG_0883.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpiOLAFbSiK_hvzaGVxH7B0tZSPR9mvtLNdNPdTY0MQ9dAxUGd9qwrbNN-wQhEJO92IIvjVwi6db07baxRqbKy48GMBPSzpBtFW1gHQ1mDzeKt4tyV3H9hjjocIwTRBP73E-_IrqFmBa1p/s320/IMG_0883.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5654808153314445410" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhls5oG3vmfb38sZdR131tUL0WETmusH8W5JJI-qwy2Rvj3CmeG8MSgxsWbaRYAahLnmB7tEewN6Yx40TYaoGIE0quavPaCoYPUarYH7CqsMiFsrB42uAVgsn8qc0KBwCMBlIUdHMENupue/s1600/IMG_0889.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 173px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhls5oG3vmfb38sZdR131tUL0WETmusH8W5JJI-qwy2Rvj3CmeG8MSgxsWbaRYAahLnmB7tEewN6Yx40TYaoGIE0quavPaCoYPUarYH7CqsMiFsrB42uAVgsn8qc0KBwCMBlIUdHMENupue/s320/IMG_0889.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5654807815752401874" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhihc5K6A7QNrUtJVtf_ijzsQWDZGw2lUdJYhj-xLg-CrHAcf5nxe5YfO34-V_X-MNTT6mLE2jIKbCvpHbG4iCVTwm_gRjzof2y26gYguJF2yjEKiCutxER5AxVSo8OV1RaAh8shoIb12cX/s1600/IMG_0880.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhihc5K6A7QNrUtJVtf_ijzsQWDZGw2lUdJYhj-xLg-CrHAcf5nxe5YfO34-V_X-MNTT6mLE2jIKbCvpHbG4iCVTwm_gRjzof2y26gYguJF2yjEKiCutxER5AxVSo8OV1RaAh8shoIb12cX/s320/IMG_0880.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5654807674748740946" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeVYsWiJh4Q6jX0aSKTkBL1-957lNSAHTDg8h3forOJItAVuXtfHLvNh3iggKAsefaI8p5tM_1Rlk4TXeF29N0IrcpwiI0k832d2523gRrsxL8rd0god0LKl9vZZhSf4IHq9meRO3J_Lx7/s1600/IMG_0875.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeVYsWiJh4Q6jX0aSKTkBL1-957lNSAHTDg8h3forOJItAVuXtfHLvNh3iggKAsefaI8p5tM_1Rlk4TXeF29N0IrcpwiI0k832d2523gRrsxL8rd0god0LKl9vZZhSf4IHq9meRO3J_Lx7/s320/IMG_0875.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5654807555700070722" border="0" /></a>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-900215393835957662011-09-21T17:39:00.000+04:002011-09-21T17:40:37.469+04:00<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmjsOdWpTtIirE8bLCaWEFuymRgAS77FD9USIW6M3wKPApD3RbKmf0EXoPsZAWEYcrTmPO8_c1_zsF_6ZGnYj1dQgfmBGUv4NAckQjARTcVWIM3kI12z-TpjVynhBSpDSdpVH770C2bYLn/s1600/IMG_0898.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmjsOdWpTtIirE8bLCaWEFuymRgAS77FD9USIW6M3wKPApD3RbKmf0EXoPsZAWEYcrTmPO8_c1_zsF_6ZGnYj1dQgfmBGUv4NAckQjARTcVWIM3kI12z-TpjVynhBSpDSdpVH770C2bYLn/s320/IMG_0898.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5654807290913272290" border="0" /></a><br />ღვთისმშობლის მიძინება. ნიკორწმინდის ტაძრის მოხატულობა. XVII ს.KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-51770360635116117162011-08-19T21:31:00.002+04:002011-08-19T21:36:20.966+04:00დღეს ფერიცვალებაა!..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxmwT22d836Volb1NHo-_LQXSxo9F41YmBTim_T7qv8tVcNn3K4TDUUgNGYZVWh1elFwrv9GymoK9ij3Mxu1Dk6xW3RaWsUkGqfznrwvrtJNDlkW3QjBCMMxEa4CoO66wj-W8GAKetg81y/s1600/DSC07522.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxmwT22d836Volb1NHo-_LQXSxo9F41YmBTim_T7qv8tVcNn3K4TDUUgNGYZVWh1elFwrv9GymoK9ij3Mxu1Dk6xW3RaWsUkGqfznrwvrtJNDlkW3QjBCMMxEa4CoO66wj-W8GAKetg81y/s320/DSC07522.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5642621696908483090" border="0" /></a>
<br />
<br />ფერიცვალების რელიეფი. ნიკორწმინდის ტაძრის საფასადო შემკულობა. XI საუკუნე
<br />
<br />KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-84430911278397333182011-07-12T17:51:00.003+04:002015-11-14T21:29:21.427+04:00მე და კოლექცია<div style="text-align: justify;">
ერთ-ერთ პირველ პოემანზე, მგონი სულ სულ პირველზეც, მამაჩემს (ჯერ კიდევ რომ არ იყო მამაჩემი) დედაჩემისთვის (ჯერ კიდევ რომ არ იყო დედაჩემი) უთქვამს: “მე ხელოვნება მიყვრს”-ო. დედაჩემს, რომელიც ჯერ არ იყო დედაჩემი, გაჰკვირვებია ასე მარტივად ნათქვამი რთული ამბავი კაცისგან, რომელიც ჯერ მისი ქმარიც კი არ იყო და არც კი უყვარდა ჯერ-ჯერობით და არც კი იცნობდა ხეირიანად. გაკვირვებია და ცოტა გაღიზიანებულა კიდეც, რა ხმამაღალი და სასაცილო ნათქვამიაო. რა იცოდა მაშინ დედაჩემმა (რომელიც ჯერ კიდევ არ იყო დედაჩემი), რომ მამაჩემმა (რომელიც ჯერ კიდევ არ იყო მამაჩემი) ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ უთხრა საკუთარ თავზე. გარკვეული დროის შემდეგ დედაჩემი მიხვდა, რომ მამაჩემი მართალი და გულწრფელი იყო და სადღაც, გულის სიღრმეში, ალბათ, იმასაც მიხვდა, რომ ამ სიტყვების ავტორი მალე მამაჩემი გახდებოდა, თითონ კი დედაჩემი. ცოტა უფრო გვიან მამაჩემიც მიხვდა ამას ყველაფერს და მერე მეც გავჩნდი. მაგრამ მანამდე პირველი სურათი იყიდეს, სურათი რომელიც თურმე კარგა გვარიანად დიდი კოლექციის პირველი მერცხალი უნდა ყოფილიყო. ის სურათი ვახტანგ გაბუნიას მიერ დახატული ნატო გაბუნიას პორტრეტი იყო. ჟიზელის კაბაში ჩაცმული გოგონა რაღაცით ირინას გავდა, (იმ ირინას, რომელმაც ჯერ არ იცოდა, რომ და უნდა ყოფილიყო ჩემი). ჰოდა, ირინაც კრგად იყენებდა ამ მსგვასებას. სადღაც 7 წლის ისე მოვიყარე, თავად მეც, რომელმაც, სავარაუდოდ, თავიდანვე (სულ სულ თავიდანვე) მშვენივრად ვიცოდი, რომ დედაჩემი დედაჩემი უნდა გამხდარიყო და მამაჩემი - მამაჩემი და ისიც კარგად ვუწყოდი, ასევე სავარაუდოდ, რომ ირინას სახით საუკეთესო და მელოდა ამქვეყნად, ჩემივე საწოლის თავთან ჩამოგრძელებული პორტრეტი სწორედაც ირინასი მეგონა, იმ ირინასი, ახლადდაბადებულს სახელად ქრისტინე რომ დამარქვა.</div>
<div style="text-align: justify;">
მოკლედ, მალე გაირკვა, რომ ერთმანეთის სიყვარულს კიდევ ერთი სერთო სიყვარული შეემატა - სურათების შეგროვების ვნებიანი სიყვარული. საერთო სიყვარული იმიტომ, რომ დედაჩემმა მამაჩემთან ერთად ხელოვნებაც შეიყვარა, მით უფრო, რომ არც მანამდე იყო მის მიმართ გულგრილი. შეგროვების ვნება კიდევ იმიტომ, რომ დედაჩემმა სადღაც წაიკითხა, ადამიანი მაშინ ცხოვრობს დიდხანს თუ მთელი ცხოვრება საყვარელ საქმეს აკეთებს, ისეთს, რომლის კეთებაც მართლა სიამოვნებსო და სწორედ იმ დღიდან გადაწვიტა, მამაჩემის ხანგრძლივი სიცოცხლე ამ გზით უზრუნველეყო. ასე ჩაეყარა საფუძველი “დარჩიების კოლექციას”.</div>
<div style="text-align: justify;">
მე და კოლექცია თითქმის ერთდროულად გავჩნდით და ერთადაც გავიზარდეთ, თუმცა კოლექციამ სულ სულ ცოტათი დამასწრო და სამადსამი ნამუშევრის - ნატა გაბუნიას პორტრეტის, XVIII საუკუნის ჰოლანდიური პეიზაჟისა და ნიმუხინის სურათის შემადგენლობით დამხვდა. ზუსტად მახსოვს სად ეკიდა სამივე, ისიც მახსოვს სურათების რაოდენობის ზრდასთან ერთად როგორ ნერვიულობდა ბაბუა, სირცხვილია, სად გინახავთ ამდენი სურათი “წესიერ ოჯახშიო”?! ბრაზობდა ბაბუა და არც ჩხუბს აკლებდა, მაგრამ მაინც ხელს უწყობდა - ოჯახს თითონ არჩენდა, “ახალგაზრდებს თავისი ორი კაპიკი” რომ დარჩენოდათ. კარგად იცოდა ბაბუაჩემმა, ის ორი კაპიკი სურათებზე რომ დაიხარჯებოდა, მაგრამ რა ექნა, რა აზრი ჰქონდა “უსაქმურებთან” ჭიდაობას. ჰო, ზუსტად ასე ეძახდა ბაბუა დედაჩემს და მამაჩემს, რომელიც სინამდვილეში, დედაჩემზე მეტად თუ არა, ნაკლებად ნამდვილად არ უყვარდა. ბებიაჩემი კიდევ... ბუსის არ იცნობდით? მაშინ მასზე ცალკე უნდა მოგიყვეთ, მაგრამ ეხლა არ შემიძლია, გავიდეს ცოტა დრო და მერე... მერე აუცილებლად მოგიყვებით.</div>
<div style="text-align: justify;">
ჰოდა, კოლექციაზე მოგახსენებდით. არც ისე სწრაფად იზრდებოფა კოლექცია, ხან მე ვასწრებდი, ხან ის, მაგრამ სიყვარული და ყურადღება არცერთს არ გვაკლდა, თუმცა ის “ორი კაპიკი”, (რომელიც მართლაც ორი იყო და არა სამი) სულ მასზე იხარჯებოდა და მიუხედავად ამისა, მაინც არ ჰყოფნიდა, ამიტომ პერიოდულად ქრებოდა სახლიდან დედაჩემის დუბლიონკა (სხვათაშორის, ბაბუაჩემის ფულით ნაყიდი), ჩეხოსლოვაკიიდან ჩამოტანილი ჯინსის კაბა, მამაჩემის ეტიუდნიკი, “ნამდვილი ფაიფურის” ჩაის სერვისი, ბროლის ნაირნაირი ლარნაკები და რა ვიცი კიდევ რა არ. ოხ, როგორ უნდოდა მამაჩემს "მადონებიანი სერვისიც" “სადღაც” გამქრალიყო, მაგრამ, "მადონებიანი სერვისი" ბებიას უყვარდა ძალიან, წითელზოლიანი სერვისი ხელშეუხებელი იყო. სამაგიეროდ ჩემების “ორ კაპიკს” ჩემი და ირინას “პირადი შემოსავლები” ახვავრიელებდა. ყოველ წელს დაბადების დღის “დამთავრების” შემდეგ უმნიშვნელოვანესი საიდუმლო რიტუალი სრულდებოდა: ბებია-ბაბუასაგან უჩუმრად, სახეზე მოთამაშე იდუმალი ღიმილით, შეთქმულებივით მივდიოდით მშობლების საძინებელში და „ტრილიაჟის“ სარკის ზედა მარცხენა უჯრაში ბოლო კაპიკამდე ვალაგებდით ბიძებისა და დეიდების მიერ “ჩემს სახელზე გული გაიხარე”-ს ტექსტებით ჯიბეში ჩაკუჭულ ფულს. საიდუმლო რიტუალიდან ცოტა ხანში კოლექციაში ახალი ნამუშევარი ჩნდებოდა. აკი გითხარით, მე და კოლექცია ერთად ვიზრდებოდით-თქო?!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
P.S. გაგრძელება უნდა ჰქონდეს, წესით...<br />
<br /></div>
KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-32093749612596505282011-06-07T14:58:00.011+04:002013-11-21T21:17:02.686+04:00ემპათიური თუ...<div style="text-align: justify;">
როგორც წესი, ვერავის ვუხსნი რატომ არ შემიძლია მძაფრსიუჟეტიანი ფილმების ყურება, განსაკუთრებით კი ე.წ. “უჟასების”. არ შემიძლია და მომკალი! საკმარისია საშინელებათა ჟანრის რომელიმე ფილმი ვნახო და მშვიდობით ტკბილო ცხოვრებავ ჩემოც და ჩემიანებისაც! მშვიდობით ტკბილო ძილო და სიბნელეში მარტო სიარულო... ყველგან და ყოველთვის ფილმის საშიში კადრები მახსენდება და თვალწინ მიტრიალებს. ამიტომ მსგავსი ფილმის ნახვიდან მინიმუმ ერთი კვირა პატარა ბავშვივით “გაყოლას” ვითხოვ, მაგალითად, იქ, სადაც, წესით, მეფენიც საუკუნეებია საკუთარი ფეხით დაიარებიან. კარგა ხანს ვიჭყლიტე ტვინი მიზეზის ძებნით, ბოლოს ამაყად დავასკვენი, რომ ეს “პროფესიულია” და რომ ჩემი საყვარელი საქმიანობიდან გამომდინარე, როგორც ხელოვნებათმცოდნე ზედმეტად კარგად ვიმახსოვრებ ვიზუალურ სახე-ხატებს (გაცილებით უკეთ ვიდრე მუსიკალურ ბგერებს თუ ვერბალურ ტექსტებს), რომლებიც დიდი ხნით მრჩება და მებეჭდება “მზერით მეხსიერებაში”. მაგრამ სანამ ამ, არც თუ ისე დამაჯერებლი თეორიით აპელირებას (და, რა დასამალია, და კეკლუცს) შევუდგებოდი, თითონვე გავუწიე ოპონირება და, ცხადია, მისი სუსტი მხარეებიც მაშინვე გამოაშკარავდა: ჩემს შემთხვევაში “კარგი” თვალითი მეხსიერება არმც და არამც არ სცილდება ხელოვნების ნაწარმოებებს და, სამწუხაროდ, სრულებით არ ვრცელდება მაგალითად, ადამიანებზე. ჩვეულებრივ, ვერ ვცნობ ადამიანებს, თუ მათთან მანამდე ხანგრძლივად არ ვიკონტაქტე და ამის შემდეგაც კი ადვილად მავიწყდება სახეები. ასე რომ არ არის გამორიცხული, რომელიმე კარგი ნაცნობი სახტად დაგტოვოთ მორიგი შეხვედრისას ჩემს სახეზე მობორიალე დაბნეულმა ღიმილიმა და არაადეკვატურმა კითხვებმა, მაგალითად ასეთმა: ბავშვები როგორ არიან? არადა შვილი ერთიც კი არ გყავთ, ან: თქვენები ხომ კარგად არიან? არადა ზუსტად იცით, რომ “თქვენებს” არ ვიცნობ და ა.შ. მოკლედ ე.წ. “ქუდიანი ნაცნობობა” ჩემთან არ ჭრის (ბოდიშს კი ვიხდი უნიჭო თარგმანისთვის, მაგრამ ეს ბოლო ხანია, ხომ ყველაფერს ტიტრებად ვთარგმნით და ორიგინალში ვუსმენთ, სინამდვილეში კი ნახევრადვკითხულობთ ქართულ ტექსტებს და ვეღარ ვუყურებთ ვერაფერს). მოკლედ, კითხვაცა და პრობლემაც კითხვადვე და პობლემადვე დარჩა. მოცემულ ეტაპზე ერთადერთ სავარაუდო ახსნად კიდევ უფრო თამამი და კეკლუცი ვერსია - ჩემი “დახვეწილი გემოვნება” -დავტოვე, შევიფერე იმიჯი, რომ არ მიყვარს ჰოლივუდის მდარე ხარისხის ფილმები, რადგან გოგი გვხარიას ფილმებზე გავიზარდე!</div>
<div style="text-align: justify;">
“გოგის ფილმებზე” ისევ გახმოვანების პრობლემა გამახსენდა... ყველაზე მეტად აქ მაკლია ქართული თარგმანი, მომკალით და უკეთესად ვიგებდი თითქოს და უფრო ახლოს მოდიოდა ისედაც კარგი კინემატოგრაფია გვახარიასეული თარგმანით. ეხლაც კი “წითელი ზონის” ფილმს თუ ვუყურებ, ისევ ჩამესმის გოგი გვახარიას ხმა, როგორც კარგი პედაგოგის (ოღონდ იმდენად კარგის, რომ მასთან კამათიც შეგიძლია) რჩევით წაკითხული წიგნის კითხვისას, მისი ხმა რომ გესმის, თითქოს ის გიკითხავდეს ტექსტს და თან თვალყურს გადევნებდეს, რამდენად ზუსტად და კარგად გესმის წაკითხული. მაგრამ ასეთმა კარგმა პედაგოგებმა ისიც კარგად იციან, რომ “ზუსტი და კარგი გაგება” არ არსებობს და იმდენივეა გაგება, რამდენიც ადამიანი, ნუ... მოფიქრალი ადამიანი.</div>
<div style="text-align: justify;">
მაგრამ გოგი გვახარიას ფილმებთან სხვა პრობლემები მაქვს და არც ესაა ნაკლები დაცინვის თემა. “გოგის ფილმებიდან” მით უფრო ძნელად გამოვდივარ და მართლაც დიდი ხნით ვრჩები ხელოვნებათა ამ მედია-სინთეზით შექმნილ სამყაროში. ფილმის ნახვის შემდეგ დიდ ხანს ვარ ზედმეტად ეგზალტირებული, აჟიტირებული და ბედნიერი, მათ შორის ისეთი მძიმე მელოდრამის შემდეგაც, რომლის დროსაც მოთქმით ვტიროდი. აი, ეს კი მართლაც კარგი გასართობია ჩემი მეგობრებისთვის და თუ ისიც გამიხსენეს, როგორ ვრეკავდი თავის დროზე “ფსიქოში”, ხომ საერთოდ! “პროგრამაში” კარგა ხნით ყოფნა არ ამცდება. მაგრამ ამას უკვე მივეჩვიე და ჭეშმარიტი ხელოვნების კათარზისულ უნარ-ჩვევებსა და ფუნქციაზე მაღალფარდოვან გამოსვლებს აღარ ვიწყებ ხოლმე.</div>
<div style="text-align: justify;">
მაგრამ კიდევ ერთი შეკითხვა მაინც მრჩება: რა მატირებს ან მახარებს ასე ადვილად წიგნზე, ფილმზე, სპექტაკლზე და, თქვენ წარმოიდგინეთ, ცხოვრებაშიც, რეალურად საკმაოდ გულქვა არსებას? აი, მაგალითად, მივდივარ ქუჩაში და ამედევნა პატარა მათხოვრის ბავშვი, ბინძური, თმაგაბურძგნული და საყვარელი. წარბსაც არ ვიხრი, ფულს არ ვაძლევ, მშვიდად ვაგრძელებ გზას და გულში იმასაც კი ვფიქრობ, “წადი და ცოტა მაინც იმუშავე, თუნდაც შუშები გაწმინდე!” თან ამ დროს საკუთარი თავი მეზიზღება და ისიც, ვის გამოც “უცებ გავხდი ასეთი”. ვაგრძელებ გზას, ავდივარ ავტობუსში და უცებ გვერდით ჯდება ან წინ ზის ან იქვე სადმე დგას მშვენიერი, სავსებით ნორმალური იერის მქონე ქალი ან კაცი, მოზარდი ან მოხუცი და უცებ საოცარ წუხილს ვგრძნობ, სადღაც შიგნით მეკუმშება თითქოს ყველაფერი, რადგან “ზუსტად ვიცი”, ახლა ამ ქალს, კაცს, მოზარდს თუ მოხუცს რაღაც აწუხებს, ცუდადაა და ძალიან უჭირს შინაგანად. მინდა მივიდე, ჩავეხუტო, დავამშვიდო, ვუთხრა, რომ ყველაფერი კარგად იქნება და რომ მეც ხშირად ვარ ხოლმე ასე. რაკიღა, კიდევ კარგი, მისვლას ვერ ვბედავ, ვცდილობ თბილად ვუყურო (ახალგაზრდა და სიმპათიურ მამაკაცებზე ეს არ მემართება, არ იფიქროთ!) და ჩემებურად “გავუგზავნო დადებითი ემოციები”. ან მაგალითად, მივდივარ ქუჩაში, გვერდზე ვიღაც ჩამივლის და მე კი უცებ კარგად ვხდები და უაზროდ მიხარია, არც ვიცი რა, უფრო ხშირად ის, რომ ეს “ვიღაცა”, ვინც უკვე ჩამიარა ან წინა გაჩერებაზე ჩავიდა, ძალიან უყვარს “ვიღაცას”: ქმარს, ცოლს, შეყვარებულს, შვილს, ხანდახან შვილიშვილს, თუნდაც მეზობელს. საიდან მომაქვს ეს ყველაფერი, მომკალით და არ ვიცი! მაგრამ ერთი კია, ასეთი რაღაცეების გამო ტირილს არ ვიწყებ ქუჩაში, ამ მხრივ ტელეეკრანთან ან თეატრის ჩაბნელებულ დარბაზში მჯდომი უფრო საშიში ვარ. თუმცა ქართული თეატრის გადამკიდე საფრთხე იქაც აღარ მემუქრბა. აა, ხო! ბოლოს რეზო გაბრიაძის მარიონეტების თეატრში მოვიჭერი თავი სპექტაკლზე “ჩემი გაზაფხულის შემოდგომა”. დადგმა თუ არ გინახავთ ორი სიტყვით გეტყვით, რომ ერთი ჩიტის ისტორიაა, ბორია ქვია, მოხუცი წყვილის გაზრდილია და ჩიტი კია, მაგრამ დიდი მაიმუნი ვინმეა. თუმცა კეთილია, ცდილობს მისივე გამჭრიახობით არაკეთილსინდისერად ნაშოვნი ფული ნამუსიანად დაარიგოს, ვინც უყვარს და ვისაც მართლა უჭირს იმათ დაეხმაროს; ქალებს არ იკლებს, თუმცა მაინც ერთი უყვარს და მხოლოდ მასზე ფიქრობს, მაგრამ ჩიტს ქალი უყვარს და ეს ამბავი იმთავითვე განწირულია. მოკლედ, დიდი ადმიანური სითბო და სევდა მოდის ყველა პერსონაჟისაგან, გაბრიაძისეული ნიუანსებით, მისი გროტესკული სიუხეშეებითა და იუმორით. მეც მეტი რა მინდოდა?! ერთბაშად “მოვირღვიე”, თითქოს ჩიტმა ბორიამ ძაფის ბოლო მიპოვა, გამოქაჩა და ასე, ნისკარტში ჩემი ემოციის ძაფის ბოლოგაჩრილმა ინავარდა მთელი სპექტაკლი. ჰოდა, რომ მოვრთე ღრიალი, პირზე აფარებული ხელი და ერთჯერადი ცხვირსახიციც ვერ მახშობდა. დარცხვენილმა მივიხედ-მოვიხედე და ჩემნაირ დღეში მხოლოდ თათია ვნახე (ჩემი მეგობარია და ისიც ცოტა... მოკლედ ნამდვილი მეგობარია), დანარჩენები - ჩემთვის უცნობი ადამიანებით სავსე დარბაზი სრულიად მშვიდად იჯდა და უდრტვინველად განაგრძობდა მარიონეტების დადგმის ყურებას.</div>
<div style="text-align: justify;">
სპექტაკლიდან თვალებდასიებულები და დარცხვენილები რომ გამოვდიოდით, მაშინ მომივიდა თავში აზრად და თათიას ვკითხე: “ჯეკუ, იქნებ ემპათიურები ვართ?!” მას შემდეგ მინდა ამის მჯეროდეს, ბევრად უკეთესია, ვიდრე ვერსიები: “ნევრასთენიკი”, “სენტიმენტალური”, “ცოტა გიჟი” და ა.შ.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
ფიქრობთ, რომ სენტიმენტალური ვარ, ხო? მე კიდევ ემპათიურობა უფრო მომწონს... და რა მოხდა ეხლა, რომ ვიყო ეს “ემპათიური”?! ბოლოსდაბოლოს ტერმინია ასეთი, ტერმინი კიდევ არასოდეს არ ნიშნავს მართლა კარგ შეფასებას, მართლა ძალიან დიდი და კარგი ტერმინებში, როგორც წესი, ვერ ეტევა.</div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;">P.S.</span> დღეს თათიამ დამირკა და მითხრა: “გუშინ ისეთი ბედნიერი ვიყავი, აწი შემიძლია მოვკვდეო”. მას შემდეგ ყურებამდე უაზრო ღიმილით დავდივარ. ვიცოდე მაინც რა მიხარია?..</div>
KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-51548645165244736622011-06-04T17:33:00.006+04:002011-06-14T11:01:18.217+04:00მე ქართული სინამდვილის დეზერტირი ვარ!<div style="text-align: justify;"><br />ხშირად მიფიქრია, რომ, ჩემდასამარცხვინოდ, ძალიან ძველმოდური ვარ და ხშირად კონტექსტიდან ამოვარდნილიც კი. პრაქტიკულად, არასოდეს არ ვწერ აქტუალურ თემებზე და არ ვეხმიანები კრიტიკულად ჩვენს მართლაც მარვალმხრივ გამრუდებულ ყოველდღიურობას. აი, მაგალითად, საერთოდ არ ვწერ ქართულ შოუ-ბიზნესზე, ქართულ მედია სივრცეზე, არც ნანუკას შოუს ვახსენებ და არც მაია ასათაინისას, არც ტელესერიალებზე “ვსეირნობ” და არც “სპეციალურ რეპორტაჟებზე” ვშფოთავ, მოკლედ მოქალქეობრივ პოზიციაში დიდად მოვიკოჭლებ. გავიაზრე ეს და უცებ შევშინდი: იქნებ უბრალოდ გულგრილი ვარ იმ ყველაფრის მიმართ, რაც დღეს ჩემს ქვეყანაში ხდება, ან არ ვარ სათანადოდ განვითარებული, რომ პროტესტის გრძნობა გამიჩნდეს?! არადა ვინ ვინ და მე ხომ ვიცი, როგორ მაღიზიანებს მთელი ეს ფსევდოელიტარულ-ქაჯური აღლუმი ჩვენს ტელეარხებზე, როგორ გამოვყავარ წყობიდან და რა მგზნებარედ მაყრევინებს ცოფებს. მაშინ რატომ არ მინდა ამაზე წერა?! რატომ არ მინდება, ხმამაღლა დავუირისპირდე და სხვებივით, მეც მორიგ ჯერზე ვამხილო მავნებელთა მთელი ეს დასი? ხომ შემიძლია მეც ჩემებურად ავხსნა, განვმარტო და გავაანალიზო, რატომ სჩადის ამას და ამას მთლიანად ცენზურას დაქვემდებარებული ქართული ტელევიზია?<br /></div><div style="text-align: justify;">კარგა ხანს ვინერვიულე, სანამ პასუხს მივაგენი. პასუხი კი, რომ მეგონა, იმაზე ბევრად მარტივი და უმწიკვლო აღმოჩნდა: უბრალოდ უკვე კარგა ხანია აღარ ვუყურებ ტელევიზორს, (რომელიც ხანდახან გამორთულიც კი ისე მაშინებს, რომ მეტი სულიერი სიმშვიდისთვის, შტეფსელიდანაც ვრთავ, რადგან, არ გაგეცინოთ და, მეშინია უარყოფით ენერგეტიკის, რომელსაც გამორთულ მდგომარეობაშიც კი ასხივებს). ამიტომ წარმოდგენაც აღარ მაქვს რა ხდება ქართულ მას-მედიაში. არცერთხელ არ მიყიდია არცერთი ქართული ჟურნალი (მათ შორის არც, მაპატიეთ და, “ლიბერალი”, “ტაბულა”, მით უფრო “სითი”, “გზა” და ნუ, ცხადია, აქ რა მოსტანია და, “სარკე” და “თბილისელები”, უი, ხო, და კიდევ “ბომონდი”). ამის გამო ხშირად კურიოზულ სიტუაციებში ვვარდები. მაგალითად, 24 მაისს ჩემს მშობლებთან მისულს ტრადიციულად მაღალ ხმაზე მოღლოფინე ტელევიზორში რომ ნინო ბურჯანაძის მიტინგი “დამხვდა”, გულწრფელად ვიკითხე: რა ხდება, ძველი ჩანაწერია-თქო? ადვილად წარმოიდგენთ, რა მხიარულება მოჰყვებოდა ამას ოჯახში. სულ ორი დღეა, რაც ბაღაფშის სიკვდილი შევიტყვე და მეტსაც გეტყვით, ორიდ წუთის წინ გავიგე, რომ ნანუკას პრეზიდენტი ყოლია შოუში მიწვეული. “ახალი ამბების” ჩემამდე მოღწევის ასეთმა შუასაუკუნეობრივმა ტემპებმა ისე შემაშფოთა, რომ თვითრეაბილიტაციის მიზნით, ამ პოსტის წერა დავიწყე. მინდა, თავი ვიმართლო უკიდეგანო ვირტუალური სივრცისა და ჩემი თითებზე ჩამოსათვლელი მკითხველის წინაშე, რომ სათქმელი ბევრი არაფერი მაქვს იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ თვითიზოლაციაში ვიმყოფები. დიახ, მე, ქრისტინე დარჩიამ სრულ ჭკუასა და საღ გონებაზე, საკუთარი ნებით მოვაქციე თავი თვითიზოლაციაში, რადგან აღარ მესმოდეს ტელეეკრანიდან: “მინდა მადლობა მოვუხადო”, “მინდა დავაფიქსირო პოზიცია”, "მოხარული ვარ, რომ ვღებულობ მონაწილეობას", “ჩვენ ვფლობთ ინფორმაციას, რომ...”, “მან უკვე ბევრი დანაშაულებები ჩაიდინა”; აღარ მინდა გავიგო “სისხლები”, “ხორცები”, “კარებები” და ა.შ. აღარ მინდა მტკიოდეს ერთდროულად გული და ყური იმის გამო, რომ ტელე-სივრცის თითქმის აბსოლუტური უმრავლესობა წვალობს მარტივი წინადადებების აგებაზე, თუმცა სრულებით არ ანაღვლებს საკუთარი გაუმართავი მეტყველება, რომელიც დაუმორჩილებლობას უცხადებს ყოველგავრ გრამატიკულ წესსა და ლოგიკას, მაშინ როდესაც უსიტყვოდ ემორჩილება სახელისუფლებო მითითებებსა და შეკვეთებს. არ ანაღგვლებს, რადგან, მაინც პოპულარულია, მის გადაცემას არც მაყურებელი აკლია და არც დაფინანსება, ქუჩაში ხალხიც ცნობს და თუ ზოგს არ უყვარს და ზოგიც აკრიტიკებს, ეგეც არაფერი, რადგან “შავი პიარიც ხომ პიარია”.<br /></div><div style="text-align: justify;">მოკლედ აღმოჩნდა, რომ არ მაქვს სათანადო ძალა და შემართება, ვებრძოლო ჩვენი სოციო-პოლიტიკურ-საზოგადოებრივი პლასტის ამ მახინჯ გამოვლინებას და უფრო იოლი, ვისთვის კი ალბათ სამარცხვინო გზა ავირჩიე - ქართული რეალობის დეზერტირი გავხდი. დიახ, კიდევ ერთი აღიარებითი ჩვენება უნდა მივცე: მე ქართული სინამდვილის დეზერტირი ვარ! ასე უფრო ადვილია ცხოვრება, მერწმუნეთ! არ უყურებ ტელევიზორს და არ კითხულობ უხამსობამდე მისულ უგემოვნო ჟურნალ-გაზეთებს, შესაბამისად არ გეშლება ნერვები ათასნაირ უნიჭო, უგვანო და მავნე ტელე-შოუების ყურებასა და უაზრო ინტერვიუების კითხვაზე დახარჯულ დროსა და დამწყდარ ნერვებზე; სრულებით არ გაღიზიანებს ბილბორდებზე გადაჭიმული ტელეწამყვანების მომღიმარი სახეები, რადგან ზოგიერთი მათგანი ბუნდოვნად გეცნობა, ზოგიც საერთოდ ახალი სახეა შენთვის და ვერც კი ცნობ. მოკრავ ყურს რომელიმე ახალ გადაცემას, მაგალითად “face control<span style="font-family:arial;"></span>”-ს ან “ცეკვის ლიგას” და თვალშიადვილადსაცემი უნიჭობის მიუხედავად, უაგრესიოდ იღიმები და შინაგან კმაყოფილებას გრძნობ, რადგან ხვდები, რომ თავისუფალი ხარ ამ მარაზმისგან და ძალიან, ძალიან ბევრი ადგილი გაქვს სადღაც შიგნით.<br /></div><div style="text-align: justify;"> მაგრამ ისიც უნდა გაგიმხილოთ, რომ არც დეზერტირის ცხოვრება აღმოჩნდა ადვილი, რადგან ტყეში გასული პარტიზანივით, მუდამ მალვაში რომაა და მეტი უსააფრთხოიებისთვის იძულებულია, სმენაც და თვალიც გაიმახვილოს, მეც უფრო “სენსიტიური” გავხდი (სენტიმენტალობისა და ნარცისიზმის ბრალდების შიშით ვერიდები სიტყვა “მგრძნობიარე”-ს); ადრე რომ ვერ ვამჩნევდი და ყურადღებას არ ვაქცევდი, ახლა ყველაფერი სუსხიანი ქარივით მხვდება და უსიამოვნო ჟრუანტელს იწვევს სხეულში. აი, მაგალითად, ამოდის ავტობუსში ყვითელქურთუკიანი კონტროლიორი და მკაცრი სხითა და იმპერატიული ტონით კითხულობს: “ბილეთი გაქვს?!” მე ჯერ ვცდილობ გავუღიმო, მივესალმო და მშვიდად ვაჩვენო ამოსვლისთანავე აღებული ბილეთი, არ მინდა გავღიზიანდე და გვერდით მსხდომთა მსგავსად შევუკურთხო, თუნდაც გულში. მინდა ვუთხრა, რომ წესით გამარჯობაც უნდა თქვას და მეორე პირის მრავლობითითაც მომმართოს, რადგან არ მიცნობს და სავარაუდოდ ვერც გამიცნობს ისე ახლოს, რომ შენობით მომართვის უფლება ჰქონდეს. ეს ყველაფერი კი იმიტომ მინდა, რომ ჩემს გარშემო მყოფი ადამიანებისგან ველური, შმაგი ცხოველებივით გამოვარდნილი უარყოფითი ენერგია ავიცილო. ასე მგონია, ამ უარყოფით ენერგეტიკულ ჭავლებს შორის ვისრისები და სადღაც უკან ხერხემალთან ვგრძნობ უსიამო ჟრუანტელივით ჭვალს. ამიტომ ავტობუსში ყოველი მგზვრობა ცხოვრებისეულ გამოცდას ემსგავსება, გამოცდას როგორ დავრჩეთ ადამიანებად და არ გადავყლაპოთ ერთმანეთი პირველივე შემთხვევისთანავე. კიდევ უფრო უარესია, როცა პურის ან ყვავილების გამყიდველებს მინდა ავუხსნა, რომ იმისთვის რომ სწორედ მისგან ვიყიდო რაიმე, აუცილებელი არაა, ნახევარი წელი მის გვერდით მჯდომი “კოლეგა-გამყიდველის” ლანძღვა და წყევლა. ასეთ დროს სასოწარკვეთილებაში ვვარდები და კიდევ უფრო მეტად უსუსური ვხდები, რადგან არ შემიძლია ტელევიზორივით მარტივად გამოვრთო რეალობის ეს კონკრეტული წამი. დავდივარ ქუჩაში, ვმგზავრობ ავტობუსით თუ შევდივარ მაღაზიაში - მეჩვენება, რომ ყველგან რაღაც უხილავი მოძრაობს ჩვენს შორის და ჩვენს თავზე. და, როგორც წესი, ზემფირას <a href="http://www.youtube.com/watch?v=MvizgnjiQFw">ერთ-ერთი სიმღერის </a>ტექსტი მახსენდება: «я питаюсь справится с обрушившимся небом; я никак не слабочокнут тут такие перестрелки»... და სწორედ ასეთ დროს მინდება ვუთხრა კონტროლიორს, ავტობუსის თითოეულ მგზავრს, პურისა და ყვავილების გამყიდველს რომ ძალიან, ძალიან კარგად მესმის მათი და მეც ზუსტად ასე ვიქცევი, როცა თუნდაც ორი დღე გადაბმით ვუყურებ ქართულ საინფორმაციო გადაცემებსა და ტელე-შოუებს; რომ ასეთი აგრესია ძალიან ბუნებრივია, როცა ყოველ დღე უგულო, ისტერიული წამყვანის მიერ განგებ დრამატიზირებულად “მოწოდებულ ინფორმაციას” უსმენ და შემდეგ გულის გადასაყოლებლად მდარე ხარისხის გასართობი შოუების ფსევდოთავისუფალი ქცევის, ყალბ წამყვანებს ატყუებინებ თავს.<br /></div>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4985380645440015174.post-37496067959400821102011-06-02T12:28:00.009+04:002011-06-14T11:01:46.082+04:00მონატრება<div align="left"><em>ამბავი უბედური “ბედნიერი კაცისა”</em></div><div style="text-align: justify;"><em></em><br />ყველაფერი თავის ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა. სინდისის ქენჯნამ თუ დაშვებული შეცდომის ყრუ შეგრძნებამ კუთვნილი ადგილი მიუჩინა ყველაფერს: ცოლს, შვილს, მშობლებს, მეგობრებს, საყვარელ პროფესიას, უფრო მოწოდებას კი რომ გავდა. ყველაფერმა თითქოს კანონით დამტკიცებული უფლებები აღიდგინა და ისიც ისევ ყოველდღიურობის ტუსაღად აქცია. ყველაფერს თავ-თავისი ადგილი ჰქონდა, როგორც მუყაითი დიასახლისის სახლში, მთავარ საზრუნავად სახლის დალაგება-დაწკრიალება რომ გაუხდია. ერთადერთი მეხსიერებისთვის არ იყო ადგილი, უკეთეს დღეთა მოგონებები უსარგებლო ნივთივით ყოველ წუთას ფეხებში ედებოდა და თვალში ეჩხირებოდა. რომ ვერაფერი მოუხერხა, ვერსად წაიღო და ვერსად გადამალა, თან რომ ვერც დაივიწყა, ადგა და აკრძალა. დიახაც, აკრძალა! განა ამ სახლის, ამ სხეულის, მასში მცხოვრები სულისა და გონების ბატონ-პატრონი და ერთადერთი მბრძანებელი თითონ არ იყო?! ვის შეეძლო ხელი შეეშალა მისთვის ან საერთოდ ვინ გაიგებდა რა იყო აკრძალული მის “სამეფოში”. თუ მოინდომებდა სულ ჭრელა-ჭრულა ლოზუნგებით მოფენდა იქაურობას, რომელიმე პატარა სამეფოს ომს გამოუცხადებდა და დაუნდობელ ბრძოლასაც გააჩაღებდა, მაგრამ, აბა, ამას ვინ შეი(ა)ტყობდა?! გრეგნულად ხომ კეთილდღეობის ყველა ატრიბუტი – ცოლი, შვილი (ახლა უკვე შვილები) და წარმატებული კარიერა სახეზე იყო და საიმედოდ იცავდა “ბედნიერი კაცის” შეურყვნელ სახელს. საკუთარი შეცდომების აუღიარებლობით საიმედოდ გამაგრებულ სამეფოს მტერი ვერაფერს დააკლებდა. მთავარ და ალბათ, ერთადერთ საფრთხეს მას სუფთა ჰაერი უქადდა, გაზაფხულის ახლადამოყრილი კვირტებისა და გიჟივით მოვარდნილი შხაპუნა წვიმით გაჟღენთილ სურნელს ხომ მისთვის სამეფოდან გაძევებული მოგონებების ფარულად შეიარაღება შეეძლო. ეს კი ჯანყის რეალურ საფრთხეს ქმნიდა; ტახტის დამხობა ყველაზე დიდ სირცხვილს – შეცდომების აღიარებას ნიშნავდა. ამიტომაც დარაბებდახშულ სამეფოში ნელ-ნელა ჟანგბადმა იკლო, ჰაერი ჩაიხუთა და დამძიმდა, მაგრამ რაკიღა ნაზირ-ვეზირთაგან ვერცერთი – ვერც გული, ვერც გონება და ვერც სხვაზე უფრო უმართავი წინათგრძნობა ვერ ბედავდნენ გალავანს გარეთ გაჭყეტას, შავი ღრუბელივით ჩამოწოლილ მძიმე ჰაერს სამეფოში უკვე ვერავინ ამჩნევდა. ყოველდღიურობა დუნედ მიედინებოდა, იგი უხსოვარი დროიდან არსებობდა, სწორედ მისით განაყოფიერებულ მიწაზე დაარსებულა თითქოს სამეფოც. მოკლედ, საკუთარი “შეუცდომლობის” მტკიცე რწმენით გაგულისებული სახელმწიფოს კეთილდღეობას არაფერი ემუქრებოდა... არაფერი ემუქრებოდა მანამ, სანამ ერთ მშვენიერ დღეს სამეფოში მონატრება არ შემობორიალდა. მონატრებამ კარგად იცოდა, რაც ელოდა გულკერპი მბრძანებლის ხელში, ამიტომაც ჭკუა იხმარა და შორი გზით დამაშვრალი, უბრალო მოგზაურივით შემოიპარა სამეფოში. სახედამჭკნარ მოხუცად გადაცმული მონატრება ვერავინ იცნო; დროით გახუნებულ, ჩამოკონკილ სამოსს აბა ვინღა იცნობდა? ვერც გონების გამჭრიახობამ შენიშნა უცნაურობა, ვერც მუდამ აღვირამოდებულმა გულმა იგრძნო საფრთხე და ვერც სხვაზე უფრო შორსმჭვრეტელმა წინათგრძნობამ იგუმანა რაიმე. ასე უჩუმრად შემოიპარა მონატრება “ყველაფრით შემკული კაცის” სახელმწიფოში და სამეფოს სრულუფლებიან მაცხოვრებელთა შორის დაემკვიდრა. ცოტა ხანი ყველსაგან შეუმჩნევლად დაჰყო, დიდად არავისთან ურთიერთობდა, ერთ-ორ სიტყვას თუ გაცვლიდა თავის თავში ჩაფლულ ყოველდიურ საფიქრალთან ან გულმავიწყსა და დაფანტულ ყოფით პრობლემებთან, რადგან იცოდა, საფრთხე მათგან არ ელოდა, სამეფო კარს - გულსა და გონებას კი ჯერჯერობით ახლოსაც არ ეკარებოდა. ასეთი უჩინარი არსებობით მონატრებას დროის მოგება სურდა, გადაცმული დაეხეტებოდა კუთხე-კუნჭულ და მოგონებებს დაეძებდა. მათ გარეშე არც ისეთი ძლიერი იყო ჩემი მონატრება, ხელმწიფის გამოსაფხიზლებლად მას მოკოვშირე ჭირდებოდა. მაგრამ სადღა იყო მოგონებები? მათი უმეტესობა სამუდამოდ გაეძევებინათ სამეფოდან, ნაწილი მონებივით სხვებზე გაეცვალათ, ნაწილისათვის სახელები გადაერქმიათ, გადეკეთებინათ და დაემახინჯებიათ, გამორჩეულად საშიში მოგონებები კი, სხვა რომ ვერაფერი მოუხერხეს, მეფის ბრძანებით, ყველაზე ბნელსა და მიუვალ დილეგში გამოემწყვდიათ. სწორედ ეს მოგონებები სჭირდებოდა მონატრებას, სწორედ მათი არსებობა ექაჩებოდა ამდენ ხანს აქეთკენ და მათი გულისთვის გამოევლო ამსიშორე გზა, მხოლოდ მათთან ერთად შეეძლო მონატრებას ხელმწიფის გულამდე ათასნაირი ცრუ მონაფიქრითა და მონაგონით ჩახერგილი გზის გაკაფვა და მისი საღათას ძილიდან გამოხმობა. მაგრამ სანამ მფრთხალი და ზედმეტადწინდახედული მონატრება რამეს მოიფიქრებდა და მოიმოქმედებდა, ყველაფერი თავისთავად მოხდა, ზუსტად ისე, მზე რომ ყოველ დილას უკითხავად ამოდის, რადგან იცის, ამის უფლება მისთვის უზენაესს მიუცია, მაგრამ ის კი არ იცის, რომ მისი მარადიული ბუნებაც ესაა სწორედ. არც მონატრებას სცოდნია საკუთარი თავი კარგად და ვერც საკუთარ ჯადოსნურ ძალას აფასებდა თურმე ჯეროვნად. ეგონა, მოხუცად გადაცმული საიმედოდ ვარ დამალული, ვერავინ შემამჩნევს და სანამ მოგონებებს არ გამოვიხსნი და კარგად არ შევიარაღდები არც გამოვჩნდებიო, იმას კი ვერ მიმხვდარიყო, რაში იყო მისი ნამდვილი ძალა. მონატრება წარსულის ბედნიერი წუთების სურნელს აფრქვევდა, მონატრების ყრუ განცდა, ერთ დროს საყავრელი და მივიწყებული მელოდიასავით შორეული და ახლობელი, მისდაუკითხავად ვრცელდებოდა მთელს სამეფოში და ნელ-ნელა ყველა კუთხე-კუნჭულს მათრობელა კვამლში ხვევდა. სამეფოს თითქოს ჯადო აეხსნაო, ბნელი დილეგის კედლები თავისით ჩამოიქცა და დატუსაღებულ მოგონებებს ბორკილები გუშინდელი თოვლივით შემოადნა ხელებზე. მოგონებების გათავისუფლებამ ძალა შემატა მონატრებას, თითქოს ჰაერში დატრიალებულმა უხილავმა სურნელმა უცებ ხორცი შეიბა და ყველსათვის ხილულ ხატ-სახედ ჩამოიქნაო. მონატრება თავს ვეღარ დამალავდა. მასაც მეტი რა უნდოდა?! პირდაპირ მეფის სასახლეს მიადგა და თამამად აუტეხა ბრაგა-ბრუგი.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br />სამეფო კარი ისედაც კარგა გვარიან განგაშს მოეცვა, რა ხანია ნებისყოფის მიერ საიმედოდ გამაგრებულ მაღალ გალავანზე ჩიტი ვერ გადაფრენილიყო და ახლა კიდევ ყველაზე საშიში მტერი - მონატრება დათარეშობდა. მეფემ ნაზირ-ვეზირები იხმო და საგანგებო თათბირი გამართა. პირველად აზრი, ჩვეულებისამებრ, გონებას ჰკითხა. ფრთხილმა და გამჭრიახმა გონებამ პირდაპირ პასუხს თავი აარიდა და იქნებ ცოტა კიდევ მოგვეცადაო, - შესთავაზა ხელმწიფეს. სამაგიეროდ ნებისყოფა ღელავდა, რა დროს მოცდაა, სადაცაა თავზე დაგვემხობა სამეფო, სასწრაფოდ ზომები უნდა მივიღოთ და თუ საჭირო გახდა, ურჩი მოგონებებიცა და მონატრებაც სამუდამოდ აღვგაოთ პირისაგან მიწისაო. წინათგრძნობა უკვე მიმხვდარიყო საით უბერავდა სიო, რომელიც თუ საჭირო გახდებოდა, ქარიშხლადაც გადაიქცეოდა, და ამ სიტყვების ამაოებაც კარგად უწყოდა, ამიტომ “დაე, იყოს ნება უფლისაო”, - ესღა თქვა, ნაბიჯი უკან წადგა და მდაბლად დაუკრა თავი ხელმწიფეს. სასწრაფოდ უნდა შევიპყროთ ყველანი! - არ ცხრებოდა ნებისყოფა, რომელსაც ახლა შიშიც ამოსდგომოდა გვერდში და უფრო გათამემებულიყო. დაბნეულმა მეფემ გულს გახედა, თითქოს მისგან მოელის საბოლოო განაჩენს და ხსნასო, თუმც, ჩვეულებრივ, ყველაზე ნაკლებად სწორედ მას ეკითხებოდა აზრს. სიჭაბუკის ზღვარს გადაცილებლი გული კუთხეში მიმჯდარიყო, თავი გვერდზე გადაეგდო, მზერა სადღაც სიცარიელისთვის მიეპყო, გეგონებოდათ სულ სხვაგან არის და არაფერი ეხება, რაც მის გარშემო ხდებაო; სახეზე უცნაური ღიმილი დასთმაშებდა, თითქოს მძივის აცმა დაპნეულა და თავის მომყრელი აღარავინ არისო. მეფემ რამდენჯერმე გაუმეორე შეკითხვა გულს. ცოტა ხნის მერე ისიც გამოერკვა და ვითომც საფიქრალი აქ რა არისო, უყოყმანოდ უპასუხა: მონატრებაცა და მოგონებებიც სასწრაფოდ სასხლეში უნდა ვიხმოთო. პასუხმა თავზარი დასცა ნებისყოფას, “გულისგან მეტს რას უნდა ელოდეო”, - ჩაიბურტყუნა და გამომწვევად დატოვა დარბაზი. შიში, რომელიც ამ სიტყვების გამგონე, საპნის ბუშტივით გაიბერა, სუნთქვაშეკრული გაიყურსა, ადგილიდან ვერ იძვროდა, მართლა ბუშტივით არ გავსკდეო. გონებამ შეკამათება სცადა, მაგრამ წინათგრძნობის უდრტვინველმა სიმშვიდემ მასაც გაჩუმება ურჩია, მეფემ კი შვებით ამოისუნთქა, რაკიღა ბოლოსდაბოლოს დაბეჯითებით ურჩიეს რაღაც, გაურკვევლობას ყველაფერი ერჩივნა, თანაც, კაცმა რომ თქვას (ან გინდაც ქალმა) გულის რჩევა-გადაწყვეტილებით პასუხისმგებლობაც ეხსნებოდა. გადაწყდა, მოგონებებიცა და მონატრებაც სამეფო კარზე უნდა მოეწვიათ. </div><div style="text-align: justify;"><br />მთელი სამეფო სულგანაბული ელოდა მეამბოხეთა სასახლეში სტუმრობას, ეგონათ, მეფეს ტახტიდან ჩამოაგდებენ და გამარჯვების ყიჟინას დასცემენო, მაგრმ ყველა სახტად დარჩა, როცა მონატრებამ და მოგონებებმა მომღიმარი სახეებით მშვიდად გადაჭრეს მუდამ სადღესასწაულოდ მორთული დარბაზი და მეფესა და გულს შორის უსიტყვოდ დაიკავეს ადგილები. მეფე ვერ მიმხვდარიყო რა ხდებოდა მის თავს, სად გამქრალიყო ნებისყოფა, რატომ დაჩიავებულიყო შიში, რას დადუმებულიყო გონება, რას გაეხარებინა და გაეხალგაზრდავებინა ასე უცებ გული; დაბნეული შეჰყურებდა ხან ერთს, ხან მეორეს. უცნაურმა შეგრძნებამ დაჰრია ხელი ჩვენს ხელმწიფეს, თითქოს ღრმა ძილიდან ერკვევა და ღამის ზმანებებს თავდაღწეული საკუთარ თავს უბრუნდებაო; სადღაციდან ერთდროულად გამოცვენილი მოგონებები, თითქოს დამწყვდეულ ჩიტებს გალიის კარი გაუღესო, ერთბაშად მოაწყდნენ მეფეს და დიდი ხნის წინ მივიწყებული თვალუწვდენელი სამყარო გადაუშალეს, მეფეც თითქოს შინაგანად გაიზარდა, გაფართოვდა, გალაქტიკასავით განივრცო და უცებ... მოენატრა, ძალიან, ძალიან მოენატრა, არ კი იცოდა რა, საკუთარი თავი თუ პირველი ძლიერი გრძნობა, ერთ დროს განცდილი და მივიწყებული, უკეთესის რწმენა თუ ყველანაირი წინააღმდეგობის გადალახვის შემართება, ახალგაზრდობით გათამამებული წინდაუხედაობა თუ ღირსეულად დაბერებული სინანულის განცდა, ან იქნებ მისი ნამდვილი სამშობლო მოენატრა, სადღაც იქ, შორს, ძალიან შორს რომ იყო და მოსიყვარულე მამასავით მუდამ რომ ელოდა. მთელმა მისმა ცხოვრებამ სარკეში ჩაიხედა თითქოს და ზედ უხიაგოდ მიწერილი სიტყვა “კეთილდღეობა” ამოაყირავა, სადღაც გაკრული ხელით მიწერილი სიტყვები კი, მუდამ შეცდომით უკუღმა დაწერილი რომ ეგონა, წაღმა დაანახა: “გაუფრთხილდი მოგონებებს საკუთარ თავში”.<br /></div><br /><div align="justify"><strong><em>მორალი</em></strong>: ნუ იცხოვრებ შინაგანად ნაკლულად, როცა შეგიძლია მუდამ სავსე იყო; ნუ გაურბიხარ მოგონებებს და ნუ გეშინია მონატრების. </div><br /><div align="justify">P.S. მაზოხისტო მკითხველო, რომელმაც ეს “მონაზღაპრი” ბოლომდე წაიკითხე, იმედი მაქვს, გადაგვარებული “ქართული სუფრის” ატავისტურ ატრიბუტად - “მონატრების სადღეგრძელოდ” არ აღიქვი ეს ყველაფერი-))</div>KIKIhttp://www.blogger.com/profile/18266074609937698307noreply@blogger.com0