გაცილებით იოლია თვითშეწირვა, ანუ საკუთარი შინაგანობის დატოვება სხვის სასარგებლოდ, ვიდრე ინდივიდუალური სულიერი ბედისწერის აღსრულება და ბოლომდე მიყვანა იმ საქმისა, რომლისთვისაც ბუნებამ შეგვქმნა.

                                                                                              მორის მეტერლინკი

პრინციპში, ამ აზრს ბოლომდე არ ვეთანხმები, რადგან თავგანწირვისთვის ისევე იბადებიან, ალბათ, როგორც სხვა რაიმე მისიით, ესეც სულიერი ბედისწერა მგონია...